3mo neDiR ? ? ?

Bugünün modern Emo Rock'ının temsilcileri Incubus, Dashboard
Confessional, Jimmy Eat World, New Found Glory, Hoobastank, yani MTV'de
duyduğumuz ve duyamadığımız grupları tanıyacak ve hangisi Emo Rock,
hangisi punk, hangisi ne, öğreneceğiz. Ayrıca, geçmişten bugüne, türün
nasıl değiştiğini de göreceğiz.

Hardcore Punk'ın bir uzantısı olarak başlayan ve günümüzde Alternatif
Rock'ın önemli bir türü olan Emo Rock kısa zamanda, modern punkların ve
indie rockerların yeni favorisi oldu, progressif gitar tonları,
karmaşık şarkı yapıları, melodik ve dinamik gürültüsü ile hemen
tanındı. Bir kısım ise pop'a daha yakın durdu. Emo şarkı sözleri,
oldukça kişisel, şiirsel ve biraz da itiraf havasında. Diğer rock
türlerinden biraz daha az maço. Her ne kadar "sen bunu külahıma anlat"
dense de, reklam ve ticari kaygılara karşın, reklamı yapılan müziğin
gerçekten duyguları yansıtamayacağı görüşündeler. Bu yüzden aynı anda
hem enerjik ve mücadeleci, hem de kişisel, özel ve aşırı duygusal
olmayı başarabilen bir tarz. (Bakınız, Incubus - Drive.)

Dinlediğimiz herşeyin ucu aslında 80'lere bağlı!

80'lerin, kabartılmış saçları ile aşk şarkıları söyleyen rock
gruplarının, kabarık kollu gömlekleri ve dar jeanleri ile dans eden
kadınların dönemi olduğunu söyleyen büyük kardeşlerinizin atladıkları
bir şey var. Şu an elektronik ve hip hop ile birlikte, endüstrinin en
büyük lokomotiflerinden biri olan alternatif rock müziğinin temelleri,
tıpkı diğer ikisi gibi, 80'lerde oluşmaya başladı.

80'li yılların ortalarında, 70'li ve 60'lı yılların pop'unun etkisi
ile, yeni bir akım ortaya çıkmaya başladı. The Cure, REM, The Cars,
Talking Heads gibi gruplar, 70'lerin sonları ve erken 80'lerde disco,
punk gibi akımlar ortalığı kasıp kavururken, o yılların underground
piyasasını oluşturdular. Ancak punk ve disco yok oluverince bu gruplar
yer üstüne çıkmaya başladı ve boşalan underground piyasayı dolduracak
yeni birşeyler gerekti.

Fugazi (Her gruptan sonra, parantez içinde ilk olarak dinlenmesi
gereken şarkılarını yazmaya çalışacağım: Waiting Room), Sonic Youth (bu
ikisi hala müzik yapıyorlar), Superchunk, Rites of Spring. (Other Way
Around)... Bu gruplar, en genel adıyla "indie rock" diye bilinen tarzın
(ilgili terimleri sonradan inceleyeceğiz) yaratıcısı oldular. Rites of
Spring, bildik sert punk ritimleri ile, kişisel ve duygusal şarkı
sözlerini ilk birleştiren ve dolayısıyla da türün temelini atan grup
oldu. Bu yeni yapılanma, kendisine üs olarak Washington D.C.'yi seçti
ve underground, birden yeni gruplar ile doldu. Bu gruplar, yer altında
kalmak durumundaydılar, çünkü çok kişisel bir müzik yapıyorlardı ve
reklam karşıtı tavırları, basının işine hiç gelmiyordu. Bu yüzden kısa
ömürlü gruplar, ufak bir firmadan çıkan birkaç plaktan ibaret bir
diskografi, çoğu zaman bir demo ile sonl**** maceralar bu tür için
oldukça olağandı.

"Emo" ne demek, ne saçma bişi, emotional gibi mi yani?

"Emo Rock" teriminin ortaya çıkması da bu döneme rast geliyor. Ben de
dahil çoğu kişinin düşündüğü gibi Emo, "emotional / duygusal"ın kısa
hali değil. Yani duygusal, hüzünlü rock anlamına gelmiyor! Zamanında
safça rollerde oynayan Emo Phillips adlı bir aktör varmış ve Fugazi
Konseri'nde sıkılan bir seyirci, "siz gidin Emo Phillips'e rock yapın"
diye bağırmış! Ancak grup, o gürültüden Phillips kısmını duyamamış.
İzleyiciye "Emo Rock da nedir?" diye sormuşlar ve diğer izleyiciler de
grubun bunu kendilerine sorduklarını, cevabı içinde bir soru olduğunu
düşünmüşler. Tabii bu hikayenin bir şehir efsanesi olma ihtimali de çok
çok büyük.

D.C.'deki bu patlama kısa sürdü. Çünkü başka bir yerde, başka birşey
patlamıştı. Artık 90'ların başına gelmiştik ve X jenerasyonu tabir
edilen kuşağın Grunge'ı doğurmasının zamanı gelmişti. Görkemli,
depresif bir döneme damgasını çok ciddi bir şekilde vuran Grunge,
bizden bir önceki kuşağı, "Yaşıyoruz ama, anlamı ne", "Herşey o kadar
gereksiz ki", "Yavaş yavaş yokolmaktansa birden yanıp gitmeyi tercih
ederim" hezeyanlarına iten müzik türü. Tam bu aralar Körfez Savaş'ı
patladı ve insanlar o zamanlar müzik dinleyen herkes Nirvana ve Pearl
Jam hayranları olarak ikiye ayrıldı. Nirvana yokoldu, Pearl JNe Oldu Ne Oldu Ne Oldu
"Keşke onlar da yokolsaydılar" dedirtti. Seattle, bu yeni müziğin
başkenti olmuştu, D.C.'nin pek de bir önemi kalmamıştı. İnsanlar,
uzattıkları saçları ile yüzlerini örtüp, "Tanrım, çok bunalımım" ya da
"Tanrım, haddinden çok bunalımım" sözleri ile şarkı dinler, depresyona
girer, Kurt Cobain adlı bir "doğuştan kaybeden"in şarkı sözlerini
mırıldanırlardı. Asla bir "Papa Roach" enerjisine sahip olmadı o
jenerasyon, ama biz de onların sahip olduğu ruhu pek yakalayamadık.

Ancak bu dönem, Kurt'un, kafasına bir tüfek dayaması ile son buldu. Son
bulan bir şey de Converse All Star ayakkabılarının satışı oldu. İntihar
ettiğinde ayaklarında bunlardan vardı ve firma, bu fotograf üzerine
ayakkabıyı pazardan çekti! Bir dönem, ciddi ciddi bitmişti!

Bir kahraman gider, yerine yenisi gelir...

Seattle Grunge Sahnesi, 8 Nisan 1994'de, Kurt Cobain'in ölümüyle büyük
ölçüde dağıldı. Ancak küllerden yeni birşeyler doğuyordu. Üç yetenekli
müzisyen tarafından, şimdiye dek yeryüzüne gelmiş en yetenekli şarkı
yazarlarından birinin, daha 20 yaşındaki Jeremy Engik'in öncülüğünde
kurulan, belki de şimdiye dek kurulmuş en yaratıcı ve ilham verici Emo
Grubu, Sunny Day Real Estate (Dissapear) kuruldu. Bilinen bütün rock
grubu klişelerini yerle bir ettiler. Medya ile çalışmadılar, birbiriyle
anlaşamayan kaprisli grup üyesi profilleri asla vermediler. Hatta
inanamayacaksınız ama, hiç senfonik albüm kaydetmediler
O zamanlar yeni gruplar için bir prestij göstegesi olan California'daki
kalabalık konserlere hiç çıkmadılar, sadece bir tane fotoğrafları
vardı, ropörtaj yapmıyorlardı, tamamen bağımsız kalmayı tercih
ediyorlardı. 'Diary' adlı bir albüm çıkardılar, günümüz Emo Rock'ı için
belki de bir mihenk taşı bu albüm. İşin ilginç yanı, yoğun Katolik
öğeler içeren şarkı sözleri, grubun koyu Hristiyan imajı ve Jeremy'nin,
"Sadece İsa Mesih'i yücelten şarkı sözleri yazdığımız sürece şarkı
söyleriz" açıklamaları yanında grubun bir üyesi Musevi idi!

Daha sonra dağıldılar (kendi sözleri ile "ara verdiler"). Jeremy bir
solo proje gerçekleştirdi ve senfonik bir albüm yaptı!!! Diğer üye Dan
çiftçi oldu, kalan üye Nate ise, eski Nirvana davulcusu Dave Grohl ile
Foo Fighters'ı kurdu. Ancak Güneybatı'da, SNRE'in yolundan gitmeye
başlayan başka bir grup vardı, Mineral (If I Could).

Gerçek bir Emo fanı olup olmadığınızı, mesela Mineral'in February
parçası ile test edebilirsiniz. Sonunda ağlarsanız, gerçek bir Emo
fanısınız. Eğer, "Bu adam şarkı söyleyemiyor ki, ee nakaratı nerde
bunun, şarkı üç dakikalık enstrumental bişi ile bitiyor, bu ne be"
derseniz ya da bütünüyle şarkı size çok karmaşık ve ağır gelirse...
Sadece bir MTV izleyicisisiniz demektir. Koşarak Marc Anthony dinleme
hakkınız saklıdır.

Mineral dağıldı, milyonlarca yeni grup türedi. Bir kısmı, Mineral için
tribute albüm hazırladı ve bütün bunlar bizi günümüze getirdi. Şu an
MTV ve basın, dünyaya sürekli yeni Emo grupları tanıtmakta... Bazısı
gerçekten Emo, bazısı da cidden sadece özenti. Her siyah tişört giyip
güneş gözlüğü takan, saçını boyayıp Weezer ya da Get Up Kids dinleyerek
yanında "duygularını şarkı haline getirmek için" not defteri taşıyan
emorocker olamıyor... Emo Rock, bir görünüş tarzı değil, aptalca bir
şekilde pop ile hardcore karışımı birşeyler yapmak da değil... Pop
değil, Marc Anthony değil, Trl değil... Biraz daha açıklamayı,
geçmişteki ve günümüzdeki en önemli temsilcileri, ikinci bölümde
bulacaksınız... Incubus - Drive demiş miydim? İyi o zaman, bir de -
Crawling In The Dark diyeyim.. Siz de iyice havaya girin