Admin
Admin
Mesaj Sayısı : 359
Kayıt tarihi : 27/08/08
Yaş : 34
 | Konu: Üstümüz Başımız Punk  Perş. Ağus. 28, 2008 6:03 pm | |
| Üstümüz başımız punk “Punk”, herkes için başka başka anlama
gelebilir... İşin başını sonunu bilmeyen kuşağa göre saçma sapan giyinip, haddi
hududu olmadan içip, gürültülü bir müzik dinleyip gece tarifesine kalmadan eve
dönmek iken, başka bir kuşağa göre ise eğlenceli, hızlı ve mutlaka melodili
yaratıcı bir rock'nroll müziğidir. Büyükannenize göre ise zibidiliktir ve ona
göre bütün gençler “punk”tır (pank değil punk şeklinde telâffuz etmektedir).
Bize ve aklı başında diğerlerine göre ise sert, sıkı, direkt bir müziktir, aynı
zamanda zekidir ve arkasında bir kültür ve hatta yap yakıştır tak takıştır
gibisinden bir moda barındırır. Punk olmak ise zibidilik değil, “takmamak”,
“umurunda olmamak”, “istediği gibi davranıp istediği kişi olmak”tır bize
sorarsanız. Punk olmak, mevcut her türlü sistemden bezmiş olmak anlamına gelir.
Elbette bir de bu ideolojinin fon müziğini dinlemek. Punk rock
tarihi, plak şirketlerinden medet ummadan kurulmuş gruplarla 1970’lerde başlar,
Sex Pistols, The Clash ve The Ramones demek de işi aşağı yukarı özetler.
Punk rock tabiri ise 1960’larda çaldıkları enstrümanlardan pek de
haberi olmayan gitar gruplarını özetlemek için bulunmuştur. Biz şimdi onlara
garage rock demeyi tercih ediyoruz. “Punk rock” lafını ilk kullanan, müzik
yazarı Dave Marsh’tır, ? and the Mysterians adlı grubun yaptığı müzik türüne bir
isim ararken 1971’de bir yazısında “punk rock” deyivermiştir ilkin. Bu tabir
müzik yazarları tarafından hemen sevilmiş ve 1960’lardaki garage rock grupları
için kullanılmıştır. Bu demektir ki punk rock diyorsak The Velvet
Underground’dan, The Who’dan, Rolling Stones’dan, The Stooges’dan, Deviants’dan,
New York Dolls’dan, Roxy Music’den de bahsetmemiz gerekiyor. Beatles
Amerika’yı kasıp kavurduktan iki yıl sonra (yani 1968’de), Iggy Pop, şimdiye
kadar duyulmuş müziklere hiç benzemeyen müzikler yapan bir grup kurmaya karar
vermiş. Iggy, Detroit’de neredeyse enstrüman çalmayı bilmeyen arkadaşlarıyla The
Stooges’ı kurmuş. Keyiflerine göre delirebilecekleri bir müzik yapmalarına engel
olan müzikal kalıplarla kafalarının kirlenmediği anlamına da geliyormuş bu.
Biz kendilerinin felsefeleri ve müzikleriyle gerçekten punk olmaya en
çok yaklaşan gruplardan olduklarını düşünüyoruz. Peki neden gerçekten ilk punk
grubu değiller? Çünkü bizce ilk punk grubu denmesi gereken grup başka ve üç
paragraf aşağı inerseniz kendileri ile tanışacaksınız. Büyük bir plak
firması olan Elektra ile anlaşma imzalamaları biraz ironik dursa da 1696’da ilk
albümleri çıkmış ve bu albümü “I Wanna Be Your Dog”dan biliyoruz. Hâlâ çok büyük
bir şarkıdır, bu yazıyı okuyup şarkı hakkında fikri olmayanlar varsa derhal
edinmeleri şart. Bütün bu enerjilerinin altında yatan kaynak da
bezginlikleriymiş. Yapacak bir şeyleri olmadan geçecek yeni bir yılın, fakir
olmanın, mevcut müziğin, hayatta başardıkları bir şeyin olmamasının getirdiği
bezginlik... Yine Detroit’den MC5 da sıkılıyormuş ama onlar hayata
biraz da politik bakıyorlarmış. Alın size bir punk geleneği daha. Müzikleri The
Who’ya benzese de bu politik tavırları sayesinde onlar da Elektra ile
anlaşmışlar. Küfürlü sözleri sebebiyle bir plak mağazası albümlerini satmayı
reddetmiş, onlar da gazeteye tam sayfa ilan vererek mağazaya küfretmişler.
Elektra bu durumdan memnun olmamış ve yolları ayrılmış ama bu hareketler klasik
punk tavırları olması bakımından tarihî önem taşıyor. The Stooges,
MC5 gibi gruplar bazı punk özellikleri taşıyordu ama ilk punk grupları olarak
bunları sayanları fazla dinlememek lazım, bizce 1975’te Ramones kurulana kadar
gerçek bir punk grubu hiç olmadı. Bu yüzden birçok kaynakta punk’ın doğum tarihi
olarak 1975 kabul edilir. Ramones’un 1976’da çıkan “Ramones” adlı albümü, ilk
gerçek punk rock albümüdür ve onlar bu türün yaratıcıları kabul edilir. Kurulma
hikâyeleri de The Stooges ile aynıdır, mevcut müziklerden sıkılmışlardır ve daha
önce dinledikleri müzikler istedikleri şey değildir, o halde istedikleri müziği
kendileri yapmalıdırlar. O güne kadar bu amaçla kurulan gruplar, teknik
bilgisizliklerinin kurbanı olmuşlar. Ramones’un şarkıları da
genellikle sadece birkaç akordan, sözleri de aynı lafların tekrarından
oluşuyordu. Büyük punk rock gruplarının “üç akor” suçlamaları ile karşılaşması
da bu dönemlerde başlamıştı. “The Blizkrieg Bop”, “Sheena is a Punk Rocker”,
“Cretin Hop”, “Pinhead”, “Do You remember Rock'nRoll Radio” ve “I Wanna Be
Sedated” gibi hitleri hep amatör ama agresifti. Ramones’un, rock'nroll’un ilk
günlerindeki gibi iki dakikalık şarkı geleneğini yeniden canlandırdığı da
söylenmeli. Ramones, İngiliz punk gruplarına ilham veren asıl
gruptur, 1976’da Londra’daki bir konserde Sex Pistols, The Clash, The Damned,
Souxsie and the Banshees, The JNe Oldu  Ne Oldu Ne Oldu Buzzcocks ile birlikte
çaldılar, bu grupların hepsinin sonradan birer punk efsanesi olduklarına
dikkatinizi çekeriz. The Sex Pistols, Ramones’dan amatör ruhu ödünç
alıp üzerine katmerli bir bezginlik ekledi, punk rock’da ne kadar bezginseniz o
kadar iyidir. Sex Pistols’ın müziği, Ramones’unkinden bile çiğ görünüyordu,
akoru kaçmış bir gitarla yapılan ritimler, Sex Pistols’ın esas dayandığı şeydi.
Baslar, sarhoş çalmaktan gocunmayan Sid Vicious tarafından katlediliyordu.
Solist Johnny Rotten biraz şarkı söyleyip biraz bağırarak sisteme sayıp
sövüyorlardı. Johnny ile Sid, tüm zamanların en büyük iki punk’ı
kabul edilir. Müzik olarak da moda olarak da punk kültürüne çok şey kattılar.
Anarşist sözcüğünün komünist ile aynı anlama geldiği zamanlarda kendilerine
anarşist demeye bile cesaret ettiler. “Anarchy In The UK”, “God Save The Queen”
ve “No Feelings” en ünlü şarkılarıdır. Pistols’un sahne dışındaki
tavırları, sahnedekilerden bile daha çok konuşuluyordu. Röportajlarda
küfretmeleri, televizyon programlarında birilerine saldırmaları, “normal”
insanların punk’dan korkmasına, daha çok “bezgin” gencin ise punkçı olmasına yol
açıyordu. Yırtık pantolonları, tişörtleri, botları, saçları ile punk’ın
görünümünü büyük ölçüde belirleyen de yine Pistols’dı. Sex Pistols,
İngiltere’de eserken, Amerika’da The Ramones ile birlikte Television, Blondie,
Manster gibileri bir punk geleneği yaratıyorlardı. Bu gruplara o dönemde punk
denebiliyor veya denmiyordu, 1976’da “Punk Magazine” çıkana kadar da bu
karışıklık devam etti. Bahsedilmesi gereken o kadar çok grup var ki The Saints,
New York Dolls, The Adverts, The Slits, The Misfits, The Specials, Madness, The
Selector... Peki 1970’lerden sonra neler oldu? 1980’lerde Amerika’da
hardcore punk denen bir akım doğdu. Minutemen, Sick of it All ve Hüsker Dü, bu
akımın en ünlüleri. İngiltere’de ise post punk denen daha olgun bir müzik
yapılıyordu, başını da Joy division, The Fall, Public Image Ltd. çekiyordu.
1990’ların başında punk, daha sert olarak Operation Ivy, Bad Religion
ve Rancid ile yaşadı, ta ki skater punk ve ska punk denen akımlar patlayana
kadar. Pennywise, NOFX, The Offspring, Green Day ve benzerleri, punk’ı 1990’lara
taşıyan esas isimler oldular. Tekrar biraz eskiye dönersek, Nirvana da punk’dan
besleniyordu pekalâ. “Nevermind”, punk’dan etkilenen bir grubun Amerika’da ilk
kez liste başı olduğu albümdür. Nirvana’nın başını çektiği dönem, “1991: The
Year Punk Broke” adlı filmle belgelendi ve filmde Dinosaur Jr ile Sonic Youth da
vardı. 1990’lar, ayrıca punk’ın yeraltından çıkıp MTV tarafından
evlât edinildiği dönemdir. Sisteme sayıp söven gruplar artık evcilleştiriliyor
ve sistem tarafından satın alınıyorsa buna ne derece punk denir bu tartışılır
elbette. 2000’lerin ruhsuz pop punk’ının önemli grupları ise Simple Plan, Good
Charlotte ve klonları. __________________ | |
|
